Geschiedenis en betekenis van de Duitse vlag
De Duitse vlag kent een rijke geschiedenis die teruggaat tot het begin van de 19e eeuw. De kleuren zwart, rood en goud werden voor het eerst gebruikt door de vrijwilligerseenheid Lützows Freikorps tijdens de Napoleontische oorlogen. Ze symboliseerden destijds de strijd voor vrijheid en onafhankelijkheid van de Duitse staten.
In 1848 werd de vlag officieel aangenomen door het revolutionaire parlement in Frankfurt, als teken van eenheid en democratie. Na de mislukte revolutie werd het gebruik tijdelijk verboden, maar de vlag bleef een belangrijk nationaal symbool.
Tijdens het keizerrijk (1871–1918) maakte Duitsland gebruik van een andere vlag, met zwart-wit-rode strepen. Na de oprichting van de Weimarrepubliek in 1919 werd de zwart-rood-gouden vlag opnieuw ingevoerd, als symbool van een democratisch Duitsland.
In de periode van het nationaalsocialisme (1933–1945) verdween de vlag tijdelijk uit het straatbeeld, maar na de Tweede Wereldoorlog werd de driekleur opnieuw aangenomen. Sinds de hereniging van Oost- en West-Duitsland in 1990 is de vlag hét nationale symbool van eenheid, vrijheid en vrede.